Bu bir 2 çocuklu çalışan anne, durum değerlendirme yazısıdır...
Çalışıyorum, çalışmak sadece bana iyi geliyor gibi ... Evlatlarımı özlüyorum ki özlemek de tuhaftır ama çok iyi geliyor... ya da durum bu olunca iyi tarafından görmek istiyorum...Sadece ben değil biliyorum ki onlar da özlüyor. Bir-iki saat bile uzaklaşınca tıpkı çok büyük bir aşk ile yıllardır görüşmüyor gibi sımsıkı sarılmalar , öpüşmeler bir başka anlamlı. Ben o anları içime çekmeyi seviyorum. Öylesine dolu yaşıyorum ki hafızamda o anları biriktiriyorum. herşeyi unutuyor ama ilginçtir işte o anları unutmuyorum. 7/24 beraber olduğumda kafamın içindekiler arıza veriyor gibi, hatırladıklarım daha çok kendime veya çevremdekilere şikayetler, söylenmeler....
Anlayacağınız özlemek eylemine olumlama yapıyorum...
Kimi zaman çalışma saatlerinin çok uzun süreler olmasından şikayet ediyor, alternatif kaçış yolları arıyor, fikirler, projeler kafamın içinde dönüp duruyor da sonra ne oluyorsa hayatıma aynen devam ediyorum. Sorumluluklarımdan kaçamıyor yapılması gerekenleri aksatmadan zamanında yapma çabasına giriyorum. Benimki tıpkı bir robotlaşmış insan modeli. Maaşlı çalışan annenin kaderi.
Dışarıdan heryere, herşeye yetişen anneler gibi duruyorsak da aslında dışı seni içi beni yakar diyor ve çok kısa konuyu özetlemek isterim. Öyle sanıldığı gibi rahat top koşturamıyorsun, kimi zaman 'Neden beni soktukları kalıba uymak zorundayım ki burada zaman kaybediyor, hemen eve koşmalıyım' desem de bir e-mail veya bir telefon o zamana geri getiriyor. Haftayı programlayabilmekte en zoru aslında. Rutin yapılacak işlerimiz dışında, evin bakıcısı, haftalık yemeklerde, araya giren hastalıklar, okul etkinlikleri, alışveriş listesi,ihtiyaçlar, doğum günleri, eş-dost-aile ziyareti,Hercule ve Luna dahil tüm ailenin öz bakımı, kontrolleri ve bence en önemlisi beraber geçireceğimiz park-bahçe-oyun tüm etkinlikler.... aslında bir çırpıda planlıyorsun da uygulamaya geçirmeye kalkınca yoruyor biraz
Bir de lütfen sizi bundan 2 yıl önce yazdığım 'çalışan anne olmak ya da olmamak' yazıma alayım...
Özetle durumumuz biraz karışık, ama çözümsüz değil...
Biz anneler seviyoruz bu tempoyu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder